Kineziterapija predstavlja terapiju pokretom (grč. kinesis – pokret, therapio – lečenje). Kineziterapija je terapeutska disciplina koja koristi različite vežbe, pokrete i tehnike kako bi se poboljšala pokretljivost, funkcionalnost i kvalitet života pacijenata. Glavni cilj kineziterapije uključuju smanjenje bola, povećanje pokretljivosti, poboljšanje mišićne snage i izdržljivosti, vraćanje funkcionalnosti, prevencija budućih povreda i unapređenje opšteg zdravlja.
U izvođenju jedog pokreta učestvuje više anatomskih struktura: koštani sistem, zglobni sistem, mišići, kao i periferni i centralni nervni sistem.
Kineziterapija podrazumeva različite tipove vežbi koje se mogu kombinovari. Postoji nekoliko načina da klasifikujemo vežbe koje se koriste u kineziterapiji.
Podela vežbi prema cilju:
- Vežbe za povećanje obima pokreta
- Vežbe za očuvanje i jačanje mišićne snage
- Vežbe za očuvanje i pospešivanje mišićne izdržljivosti
- Vežbe neuromišićne kontrole
Vežbe ravnoteže - Vežbe opšte kondicije
Podela vežbi prema nivou učešća osobe:
- Pasivne vežbe (terapeut obavlja pokrete u zglobu bez aktivacije mišića pacijenta)
- Aktivno potpomognute vežbe (najčešće terapeut pomaže pri izvođenju pokreta pridržavanjem, budući da je mišićna snaga nedovoljna da bi pacijent savladao silu zemljine teže)
- Aktivne vežbe (pokret nastaje voljnim mišićnom aktivnošću pacijenta)
Terapijski efekti kineziterapije su:
- Povećanje mišićne snage i elastičnosti
- Povećanje obima pokreta u zglobovima
- Očuvanje i vracanje koordinacije
- Poboljšanje funkcije kardiovaskularnog, respiratornog i nervnog sistema i organa za varenje
- Poboljšanje cirkulacije i ubrzanje metabolizma i procesa oporavka organizma u celini.
Kineziterapia je neizostavni deo rehabilitacije, pružajući pacijentima mogućnost da povrate svoju pokretljivost, funkcionalnost i nezavisnost. Kineziterapija se koristi u različitim medicinskim oblastima kao što su ortopedija, pedijatrija, reumatologija, neurologija.
Kineziterapija se preporučuje u rehabilitaciji bolnih stanja, povreda, neuroloških poremećaja, u postoperativnoj rehabilitaciji.
Preporučuje se, takođe, i osobama koje imaju posturalnih problema, deformitetima kičmenog stuba ili drugim koštano zglobnim deformitetima kao sto su „X“ i „O“ noge, ravna stopala, gde se podstiče pravilan razvoj i ispravljanje deformiteta.
Tokom procesa rehabilitacije, terapeut pažljivo prati napredak pacijenta i prilagođava plan vežbi prema potrebi. Pacijenti se uče pravilnom tehnikom izvođenja vežbi, očuvanju mišićno-koštanog sistema radi prevenciji budućih povreda.Kroz razumevanje sopstvenog tela i pravilnih navika, pacijenti mogu dugoročno poboljšati svoje zdravlje.