Schroth metoda je tradicionalna metoda koja se koristi u neoperativnom tretmanu skolioze i drugih deformiteta kičmenog stuba. Benefiti primene Schroth metode su mnogostruki. Između ostalih, kod dece koja su u fazi rasta i razvoja može se postiči popravljanje kliničkog statusa.
Šta je to klinička, a šta radiološka slika i u čemu je razlika su samo neka od pitanja koja nam često postavljate.
Klinička slika ili klinički status predstavlja sve promene na telu deteta koje su nastale kao posledica deformiteta. Klinička slika se utvrđuje na osnovu vizuelnog pregleda. Najučestalije promene koje se mogu zapaziti na telu deteta jesu izmeštena i zarotirana karlica, jedan kuk koji je u višem nivou u odnosu na drugi, zatim postojanje takozvanog rebarnog gibusa, odnosno rebra na jednoj strani grudnog koša su više izražena i zarotirana ka nazad, takođe neretko je prisutan i nejednak nivo ramena.
Pri savijanju trupa napred (Bending test) može se uočiti izraženija strana trupa u torakalnom ili lumbalnom delu, koja je nastala kao posledica rotacije kičmenog stuba.
Korektivnim vežbama se postiže popravljanje kliničke slike, što prvenstveno znači vraćanje tela u balans. Posmatrajući dete, od pojasa na gore vežbama izmeštenu karlicu vraćamo u centralnu poziciju, a grudni koš i ramena se dovode u više simetričnu poziciju.
Radiološka slika predstavlja karakteristike kičmenog stuba koje je moguće videti isključivo na rendgenskom snimku. Pomoću radiološke slike moguće je odrediti veličinu skoliotične krivine po Cobb-u, rotaciju pršljenova, balans, stepen koštane zrelosti i druge parametre koje nije moguće utvrditi vizuelnim pregledom. Kada pričamo o radiološkom rezultatu onda se misli na smanjenje veličine krivine, smanjenje rotacije pršljenova što se može utvrditi isključivo pomoću rendgenskog snimka.